در شعر نمی گنجی از بس که دل آویزی
بی پرده بگو با من در جام چه می ریزی
آن چیست که مستم کرد بیخود ز جهانم کرد
سرشار بهارم کرد از غصه رهایم کرد
این آب چنینم کرد؟ یا عکس تو در باده؟
شايد كه نگاهِ مي اين حال به دل داده
آشفته به بازارم سرگشته و حيرانم
تا بار دگر يابم آن يار چو بارانم
يك روز به ميخانه يك روز كليسايم
جايي تو نشانم ده يك لحظه بياسايم
شب شقه شده اما در حسرت ديدارم
تا بوف بيارامد پيمانه به كف دارم
خواهي رخ خود پنهان يا گوشه آن بنما
اين جام فقط پر كن باقي سخن با ما
آذرماه89
۳ نظر:
سلام. پسوند خرقان برام مقدسه! خیلی زیاد! خوش به حالتون که دارینش!
شعراتون هم که استادانه!
ممنون که اجازه دادین که لذت خوندنشون رو حس کنم!
سلام.بدون تعارف این شعر عالی بود!
شعرهای موزونتون رو بیشتر دوست داشتم...
این قالبی هم که انتخاب شده خیلی قشنگ و بدیعه!
برم یه بار دیگه شعرارو بخونم.
ممنون:)
سلام ببخشيد به جاي كاسه اگه از جام استفاده كني فكر كنم بهتر باشه ولي من اين كارت رو خيلي دوست دارم شايد از همه كارات بيشتر دوست دارم چون درك مي كنم وقتي مي نوشتي به چي فكر مي كردي
ارسال یک نظر